Vooroordelen!

Vandaag wil ik graag een stukje schrijven over vooroordelen...
Iedereen heeft ze, iedereen oordeelt wel eens te snel of te makkelijk, ik zelf ook.
De laatste tijd merk ik dat ik zelf vaak het slachtoffer ben van vooroordelen van anderen.
Mensen denken mij te kennen, ze weten hoe ik ben en wat er in mij omgaat... WRONG!
Niemand weet wie ik ben, wat ik denk of wat ik wil.
Dat weet ik namelijk zelf niet eens altijd.
Arrogant, zelfingenomen, appart, onvriendelijk... zo word er vaak over mij gedacht.
Gelukkig heb ik nog wel zoveel zelfkennis om te weten dat dat zo niet geval is.
En nog blijer ben ik om het feit dat de mensen die er voor mij tot doen ook weten dat dat niet de woorden zijn die bij mij horen.
Verdrietig word ik er echter wel van.
Ja, ik kan soms vreemd uit de hoek komen, kan behoorlijk hard zijn en heb altijd mijn mening klaar staan.
Goede eigenschappen? ik weet het niet, maar zo ben ik gewoon.
Ik laat niet over me heen lopen, want ik vind dat niemand het recht heeft om dat te doen.
Ik heb een behoorlijke koffer met bagage bij me en vertrouw mensen niet snel.
Ik heb ook keuzes gemaakt in mijn leven waar ik niet altijd even trots op ben, maar hebben we dat allemaal wel niet eens gedaan?
Mijn keuzes zijn mijn keuzes en ik sta vierkant achter ze.
Ik wil geen mensen meer om mij heen die een negatief effect op mij hebben, want daar heb ik zelf veel te veel last van.
Soms mag je egoistisch zijn en dat is wat ik soms ook ben.
Als ik er zelf niet aan onderdoor wil gaan moet ik gewoon soms dingen doen die andere mensen misschien niet snappen.
Maar ik blijf er bij dat je soms gewoon echt voor jezelf moet kiezen.
En dat doe ik met volle overgave!
Dat er dan bepaalde "mensen" zijn die denken te weten hoe ik dan in elkaar steek en hun (voor)oordeel al gelijk klaar hebben staan komt me de neusgaten uit.
Waarom bemoeien mensen zich altijd met elkaar?
Ik vind het soms geweldig om te horen hoeveel mensen eigenlijk van mij weten, blijkbaar ben ik dus best wel interessant! pfff...
Laten we elkaar toch gewoon allemaal lekker met rust laten, ieder z'n leven!
De manier waarop ik nu in het leven sta heb ik compleet aan mezelf te danken.
Wij hebben geen hulp van andere mensen gehad & daar zijn we blij mee.
Want hoe moet je ooit op eigen benen komen te staan als je altijd alles maar krijgt en geen waarde ziet in de juiste dingen?
Of is dit ook weer een "vooroordeel" van mij?
Ach ja... weet je we maken ons allemaal veel te druk om anderen.
Laten we daar allemaal eens mee ophouden!